中部87经/爱生经(王品[9])

这是我亲身听闻到的：一时，世尊住在舍卫城祇树给孤独园。当时，有一位居士的独子，深受喜爱，却不幸去世了。因为儿子的死，这位居士无心工作，也无心进食。他去了火葬场哭泣道："独子啊，你在哪里？独子啊，你在哪里？"

然后，这位居士来到世尊处，向世尊礼拜后坐在一旁。世尊对坐在一旁的居士说："居士啊，你似乎心不在焉，你的感官有异常之处。"

"世尊啊，我的感官怎能不异常呢？我深爱的独子去世了。因为他的死，我无心工作，也无心进食。我去了火葬场哭泣：'独子啊，你在哪里？独子啊，你在哪里？'"

"确实如此，居士，确实如此。因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。"

"世尊啊，谁会这么想：'因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的'？世尊啊，因为爱而生的欢喜和快乐，才是由爱而起的啊。"说完，这位居士不赞同也不接受世尊所说的话，从座位上起身离去。

当时，有许多赌徒正在世尊不远处赌博。这位居士走向那些赌徒，对他们说："诸位，我刚才去见了沙门乔达摩（沙门解释：出家修行人），向他礼拜后坐在一旁。沙门乔达摩对我说：'居士啊，你似乎心不在焉，你的感官有异常之处。'我回答说：'世尊啊，我的感官怎能不异常呢？我深爱的独子去世了。因为他的死，我无心工作，也无心进食。我去了火葬场哭泣："独子啊，你在哪里？独子啊，你在哪里？"'

"然后沙门乔达摩说：'确实如此，居士，确实如此。因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。'我说：'世尊啊，谁会这么想："因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的"？世尊啊，因为爱而生的欢喜和快乐，才是由爱而起的啊。'然后，诸位，我不赞同也不接受沙门乔达摩所说的话，从座位上起身离去。"

"确实如此，居士，确实如此。因为爱而生的欢喜和快乐，是由爱而起的。"这位居士想："赌徒们赞同我的看法"，于是离开了。

这段对话逐渐传到了王宫。

于是，拘萨罗国王波斯匿对末利夫人说："末利啊，沙门乔达摩说：'因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。'你怎么看？"

"大王，如果这是世尊所说，那就是如此。"

"不管沙门乔达摩说什么，末利都赞同。就像学生不管老师说什么都赞同：'是的，老师，确实如此。'末利，你也是这样，不管沙门乔达摩说什么都赞同。走开，末利，你真让人讨厌！"

然后，末利夫人叫来婆罗门纳利檀伽说（婆罗门解释：意译净行、梵行、梵志、承习。印度四姓中，最上位之僧侣、学者阶级。为古印度一切知识之垄断者，自认为印度社会之最胜种姓）："来，婆罗门，去见世尊，以我的名义向世尊顶礼，问候世尊是否健康、愉快、强壮、安乐，然后说：'世尊，末利夫人以头面礼敬世尊双足，问候世尊是否健康、愉快、强壮、安乐。'然后问：'世尊，世尊是否说过这样的话："因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。"'仔细记住世尊的回答，然后告诉我。因为如来不说虚妄之语。"

"遵命，夫人。"婆罗门纳利檀伽回答末利夫人，然后去见世尊。

见到世尊后，婆罗门纳利檀伽与世尊互相问候。寒暄过后，他坐在一旁，对世尊说："乔达摩先生，末利夫人以头面礼敬您的双足，问候您是否健康、愉快、强壮、安乐。她还问：'世尊是否说过这样的话："因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。"'"

"确实如此，婆罗门，确实如此。因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。婆罗门，可以从这个角度来理解这个道理：

从前，在这个舍卫城里，有一位妇女的母亲去世了。因为母亲的死，她疯了，神志不清，在街上巷里到处走，问：'你们看见我的母亲了吗？你们看见我的母亲了吗？'从这个例子，婆罗门，你可以理解：因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。

从前，在这个舍卫城里，有一位妇女的父亲去世了...兄弟去世了...姐妹去世了...儿子去世了...女儿去世了...丈夫去世了。因为丈夫的死，她疯了，神志不清，在街上巷里到处走，问：'你们看见我的丈夫了吗？你们看见我的丈夫了吗？'从这个例子，婆罗门，你可以理解：因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。

从前，在这个舍卫城里，有一位男子的母亲去世了。因为母亲的死，他疯了，神志不清，在街上巷里到处走，问：'你们看见我的母亲了吗？你们看见我的母亲了吗？'从这个例子，婆罗门，你可以理解：因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。

从前，在这个舍卫城里，有一位男子的父亲去世了...兄弟去世了...姐妹去世了...儿子去世了...女儿去世了...妻子去世了。因为妻子的死，他疯了，神志不清，在街上巷里到处走，问：'你们看见我的妻子了吗？你们看见我的妻子了吗？'从这个例子，婆罗门，你可以理解：因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。

从前，在这个舍卫城里，有一位妇女回娘家。她的亲戚想把她从丈夫那里带走，嫁给另一个人。但她不愿意。于是，这位妇女对丈夫说：'亲爱的，我的亲戚想把我从你这里带走，嫁给另一个人。但我不愿意。'然后，那个男人把妇女砍成两半，自己也自杀了，想：'我们死后会在一起。'从这个例子，婆罗门，你可以理解：因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。"

然后，婆罗门纳利檀伽听了世尊的话，表示赞同和满意，从座位上起身离去，回到末利夫人那里，把与世尊的对话全部告诉了她。

然后，末利夫人去见拘萨罗国王波斯匿，问他："大王，你觉得如何？你爱瓦吉丽公主吗？"

"是的，末利，我爱瓦吉丽公主。"

"大王，你觉得如何？如果瓦吉丽公主发生变故，你会不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望？"

"末利啊，如果瓦吉丽公主发生变故，我的生活都会改变，更何况不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望呢？"

"大王，正是基于这一点，那位知见者、阿罗汉、正等正觉的世尊说（阿罗汉解释：阿罗汉是佛教中的最高修行境界，也是四种圣者(四果)中的最后一个阶段，阿罗汉是指已经完全断除所有烦恼，达到最终解脱的修行者。"阿罗汉"可译为"应供"、"无学"或"杀贼",意味着值得供养、不再需要学习、已杀死内心的烦恼；正等正觉解释：觉即知也。觉知遍于一切，是遍也。觉知契于理，是正也。谓遍正觉知一切法也。又诸佛之觉知平等，故曰等，离邪妄故曰等；世尊解释：为世间所尊重者之意，亦指世界中之最尊者）：'因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。'

大王，你觉得如何？你爱婆舍婆刹帝利女吗（刹帝利解释：意译地主、王种。略作刹利。乃印度四姓阶级中之第二阶级，地位仅次于婆罗门，乃王族、贵族、士族所属之阶级，系从事军事、政治者。释尊即出身此阶级）？"

"是的，末利，我爱婆舍婆刹帝利女。"

"大王，你觉得如何？如果婆舍婆刹帝利女发生变故，你会不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望？"

"末利啊，如果婆舍婆刹帝利女发生变故，我的生活都会改变，更何况不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望呢？"

"大王，正是基于这一点，那位知见者、阿罗汉、正等正觉的世尊说：'因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。'

大王，你觉得如何？你爱维杜达婆将军吗？"

"是的，末利，我爱维杜达婆将军。"

"大王，你觉得如何？如果维杜达婆将军发生变故，你会不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望？"

"末利啊，如果维杜达婆将军发生变故，我的生活都会改变，更何况不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望呢？"

"大王，正是基于这一点，那位知见者、阿罗汉、正等正觉的世尊说：'因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。'

大王，你觉得如何？你爱我吗？"

"是的，末利，我爱你。"

"大王，你觉得如何？如果我发生变故，你会不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望？"

"末利啊，如果你发生变故，我的生活都会改变，更何况不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望呢？"

"大王，正是基于这一点，那位知见者、阿罗汉、正等正觉的世尊说：'因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。'

大王，你觉得如何？你爱迦尸和拘萨罗吗？"

"是的，末利，我爱迦尸和拘萨罗。正是因为迦尸和拘萨罗的力量，我们才能享用迦尸的檀香，使用花环和香膏。"

"大王，你觉得如何？如果迦尸和拘萨罗发生变故，你会不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望？"

"末利啊，如果迦尸和拘萨罗发生变故，我的生活都会改变，更何况不会生起悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望呢？"

"大王，正是基于这一点，那位知见者、阿罗汉、正等正觉的世尊说：'因为爱而生的悲伤、哀叹、痛苦、忧愁和绝望，都是由爱而起的。'"

"太奇妙了，末利！太不可思议了，末利！世尊以如此深刻的智慧洞察一切。来，末利，给我水。"

然后，拘萨罗国王波斯匿从座位上起身，整理上衣，向世尊所在的方向合掌，三次赞叹："礼敬世尊、阿罗汉、正等正觉者！礼敬世尊、阿罗汉、正等正觉者！礼敬世尊、阿罗汉、正等正觉者！"

爱生经完。

巴利语原版经文

MN.87/(7) Piyajātikasuttaṃ

　　 353. Evaṃ me sutaṃ– ekaṃ samayaṃ bhagavā sāvatthiyaṃ viharati jetavane anāthapiṇḍikassa ārāme. Tena kho pana samayena aññatarassa gahapatissa ekaputtako piyo manāpo kālaṅkato hoti. Tassa kālaṃkiriyāya neva kammantā paṭibhanti na bhattaṃ paṭibhāti. So āḷāhanaṃ gantvā kandati– “kahaṃ, ekaputtaka, kahaṃ, ekaputtakā”ti! Atha kho so gahapati yena bhagavā tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā bhagavantaṃ abhivādetvā ekamantaṃ nisīdi. Ekamantaṃ nisinnaṃ kho taṃ gahapatiṃ bhagavā etadavoca– “na kho te, gahapati, sake citte ṭhitassa indriyāni, atthi te indriyānaṃ aññathattan”ti. “Kiñhi me, bhante, indriyānaṃ nāññathattaṃ bhavissati; mayhañhi, bhante, ekaputto piyo manāpo kālaṅkato. Tassa kālaṃkiriyāya neva kammantā paṭibhanti, na bhattaṃ paṭibhāti. Sohaṃ āḷāhanaṃ gantvā kandāmi– ‘kahaṃ, ekaputtaka, kahaṃ, ekaputtakā’”ti! “Evametaṃ, gahapati, evametaṃ, gahapati ! Piyajātikā hi, gahapati, sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā”ti. “Kassa kho nāmetaṃ, bhante, evaṃ bhavissati– ‘piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā’ti? Piyajātikā hi kho, bhante, ānandasomanassā piyappabhavikā”ti. Atha kho so gahapati bhagavato bhāsitaṃ anabhinanditvā paṭikkositvā uṭṭhāyāsanā pakkāmi.

　　 354. Tena kho pana samayena sambahulā akkhadhuttā bhagavato avidūre akkhehi dibbanti. Atha kho so gahapati yena te akkhadhuttā tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā akkhadhutte etadavoca– “idhāhaṃ, bhonto, yena samaṇo gotamo tenupasaṅkamiṃ; upasaṅkamitvā samaṇaṃ gotamaṃ abhivādetvā ekamantaṃ nisīdiṃ. Ekamantaṃ nisinnaṃ kho maṃ, bhonto, samaṇo gotamo etadavoca– ‘na kho te, gahapati, sake citte ṭhitassa indriyāni, atthi te indriyānaṃ aññathattan’ti. Evaṃ vutte, ahaṃ, bhonto, samaṇaṃ gotamaṃ etadavocaṃ– ‘kiñhi me, bhante, indriyānaṃ nāññathattaṃ bhavissati; mayhañhi, bhante, ekaputtako piyo manāpo kālaṅkato. Tassa kālaṃkiriyāya neva kammantā paṭibhanti, na bhattaṃ paṭibhāti Sohaṃ āḷāhanaṃ gantvā kandāmi– kahaṃ, ekaputtaka, kahaṃ, ekaputtakā’ti! ‘Evametaṃ, gahapati, evametaṃ, gahapati! Piyajātikā hi, gahapati, sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā’ti. ‘Kassa kho nāmetaṃ, bhante, evaṃ bhavissati– piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā? Piyajātikā hi kho, bhante, ānandasomanassā piyappabhavikā’ti. Atha khvāhaṃ, bhonto, samaṇassa gotamassa bhāsitaṃ anabhinanditvā paṭikkositvā uṭṭhāyāsanā pakkamin”ti. “Evametaṃ, gahapati, evametaṃ, gahapati! Piyajātikā hi, gahapati, ānandasomanassā piyappabhavikā”ti Atha kho so gahapati “sameti me akkhadhuttehī”ti pakkāmi. Atha kho idaṃ kathāvatthu anupubbena rājantepuraṃ pāvisi.

　　 355. Atha kho rājā pasenadi kosalo mallikaṃ deviṃ āmantesi– “idaṃ te, mallike, samaṇena gotamena bhāsitaṃ– ‘piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā’”ti. “Sacetaṃ, mahārāja, bhagavatā bhāsitaṃ, evametan”ti. “Evameva panāyaṃ mallikā yaññadeva samaṇo gotamo bhāsati taṃ tadevassa abbhanumodati”. “Sacetaṃ, mahārāja, bhagavatā bhāsitaṃ evametanti. Seyyathāpi nāma, yaññadeva ācariyo antevāsissa bhāsati taṃ tadevassa antevāsī abbhanumodati– ‘evametaṃ, ācariya, evametaṃ, ācariyā’”ti. “Evameva kho tvaṃ, mallike, yaññadeva samaṇo gotamo bhāsati taṃ tadevassa abbhanumodasi”. “Sacetaṃ, mahārāja bhagavatā bhāsitaṃ evametan”ti. “Carapi, re mallike, vinassā”ti. Atha kho mallikā devī nāḷijaṅghaṃ brāhmaṇaṃ āmantesi– “ehi tvaṃ, brāhmaṇa, yena bhagavā tenupasaṅkama; upasaṅkamitvā mama vacanena bhagavato pāde sirasā vandāhi, appābādhaṃ appātaṅkaṃ lahuṭṭhānaṃ balaṃ phāsuvihāraṃ puccha– ‘mallikā, bhante, devī bhagavato pāde sirasā vandati, appābādhaṃ appātaṅkaṃ lahuṭṭhānaṃ balaṃ phāsuvihāraṃ pucchatī’ti. Evañca vadehi– ‘bhāsitā nu kho, bhante, bhagavatā esā vācā– piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā’ti Yathā te bhagavā byākaroti taṃ sādhukaṃ uggahetvā mama āroceyyāsi. Na hi tathāgatā vitathaṃ bhaṇantī”ti. “Evaṃ, bhotī”ti kho nāḷijaṅgho brāhmaṇo mallikāya deviyā paṭissutvā yena bhagavā tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā bhagavatā saddhiṃ sammodi. Sammodanīyaṃ kathaṃ sāraṇīyaṃ vītisāretvā ekamantaṃ nisīdi. Ekamantaṃ nisinno kho nāḷijaṅgho brāhmaṇo bhagavantaṃ etadavoca– “mallikā, bho gotama, devī bhoto gotamassa pāde sirasā vandati; appābādhaṃ appātaṅkaṃ lahuṭṭhānaṃ balaṃ phāsuvihāraṃ pucchati; evañca vadeti– ‘bhāsitā nu kho, bhante, bhagavatā esā vācā– piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā’”ti.

　　 356. “Evametaṃ, brāhmaṇa, evametaṃ, brāhmaṇa! Piyajātikā hi, brāhmaṇa, sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikāti. Tadamināpetaṃ, brāhmaṇa, pariyāyena veditabbaṃ yathā piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā. Bhūtapubbaṃ, brāhmaṇa, imissāyeva sāvatthiyā aññatarissā itthiyā mātā kālamakāsi. Sā tassā kālakiriyāya ummattikā khittacittā rathikāya rathikaṃ siṅghāṭakena siṅghāṭakaṃ upasaṅkamitvā evamāha– ‘api me mātaraṃ addassatha, api me mātaraṃ addassathā’ti? Imināpi kho etaṃ, brāhmaṇa, pariyāyena veditabbaṃ yathā piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikāti.

　　 “Bhūtapubbaṃ brāhmaṇa, imissāyeva sāvatthiyā aññatarissā itthiyā pitā kālamakāsi… bhātā kālamakāsi… bhaginī kālamakāsi… putto kālamakāsi… dhītā kālamakāsi… sāmiko kālamakāsi. Sā tassa kālakiriyāya ummattikā khittacittā rathikāya rathikaṃ siṅghāṭakena siṅghāṭakaṃ upasaṅkamitvā evamāha– ‘api me sāmikaṃ addassatha, api me sāmikaṃ addassathā’ti? Imināpi kho etaṃ, brāhmaṇa, pariyāyena veditabbaṃ yathā piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikāti.

　　 “Bhūtapubbaṃ brāhmaṇa, imissāyeva sāvatthiyā aññatarassa purisassa mātā kālamakāsi. So tassā kālakiriyāya ummattako khittacitto rathikāya rathikaṃ siṅghāṭakena siṅghāṭakaṃ upasaṅkamitvā evamāha– ‘api me mātaraṃ addassatha, api me mātaraṃ addassathā’ti Imināpi kho etaṃ, brāhmaṇa pariyāyena veditabbaṃ yathā piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikāti.

　　 “Bhūtapubbaṃ, brāhmaṇa, imissāyeva sāvatthiyā aññatarassa purisassa pitā kālamakāsi… bhātā kālamakāsi… bhaginī kālamakāsi… putto kālamakāsi… dhītā kālamakāsi… pajāpati kālamakāsi. So tassā kālakiriyāya ummattako khittacitto rathikāya rathikaṃ siṅghāṭakena siṅghāṭakaṃ upasaṅkamitvā evamāha– ‘api me pajāpatiṃ addassatha, api me pajāpatiṃ addassathā’ti? Imināpi kho etaṃ, brāhmaṇa, pariyāyena veditabbaṃ yathā piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikāti.

　　 “Bhūtapubbaṃ, brāhmaṇa, imissāyeva sāvatthiyā aññatarā itthī ñātikulaṃ agamāsi. Tassā te ñātakā sāmikaṃ acchinditvā aññassa dātukāmā. Sā ca taṃ na icchati. Atha kho sā itthī sāmikaṃ etadavoca– ‘ime, maṃ, ayyaputta, ñātakā tvaṃ acchinditvā aññassa dātukāmā. Ahañca taṃ na icchāmī’ti. Atha kho so puriso taṃ itthiṃ dvidhā chetvā attānaṃ upphālesi – ‘ubho pecca bhavissāmā’ti. Imināpi kho etaṃ, brāhmaṇa, pariyāyena veditabbaṃ yathā piyajātikā sokaparidevadukkha-domanassupāyāsā piyappabhavikā”ti.

　　 357. Atha kho nāḷijaṅgho brāhmaṇo bhagavato bhāsitaṃ abhinanditvā anumoditvā uṭṭhāyāsanā yena mallikā devī tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā yāvatako ahosi bhagavatā saddhiṃ kathāsallāpo taṃ sabbaṃ mallikāya deviyā ārocesi. Atha kho mallikā devī yena rājā pasenadi kosalo tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā rājānaṃ pasenadiṃ kosalaṃ etadavoca– “taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, piyā te vajirī kumārī”ti? “Evaṃ, mallike, piyā me vajirī kumārī”ti. “Taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, vajiriyā te kumāriyā vipariṇāmaññathābhāvā uppajjeyyuṃ sokaparidevadukkha-domanassupāyāsā”ti? “Vajiriyā me, mallike, kumāriyā vipariṇāmaññathābhāvā jīvitassapi siyā aññathattaṃ, kiṃ pana me na uppajjissanti sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā”ti? “Idaṃ kho taṃ, mahārāja, tena bhagavatā jānatā passatā arahatā sammāsambuddhena sandhāya bhāsitaṃ– ‘piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā’ti.

　　 “Taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, piyā te vāsabhā khattiyā”ti? “Evaṃ, mallike, piyā me vāsabhā khattiyā”ti. “Taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, vāsabhāya te khattiyāya vipariṇāmaññathābhāvā uppajjeyyuṃ sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā”ti? “Vāsabhāya me, mallike, khattiyāya vipariṇāmaññathābhāvā jīvitassapi siyā aññathattaṃ, kiṃ pana me na uppajjissanti sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā”ti? “Idaṃ kho taṃ, mahārāja, tena bhagavatā jānatā passatā arahatā sammāsambuddhena sandhāya bhāsitaṃ – ‘piyajātikā sokaparidevadukkha-domanassupāyāsā piyappabhavikā’ti.

　　 “Taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, piyo te viṭaṭūbho senāpatī”ti? “Evaṃ mallike, piyo me viṭaṭūbho senāpatī”ti. “Taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, viṭaṭūbhassa te senāpatissa vipariṇāmaññathābhāvā uppajjeyyuṃ sokaparidevadukkha-domanassupāyāsā”ti? “Viṭaṭūbhassa me, mallike, senāpatissa vipariṇāmaññathābhāvā jīvitassapi siyā aññathattaṃ kiṃ pana me na uppajjissanti sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā”ti? “Idaṃ kho taṃ, mahārāja, tena bhagavatā jānatā passatā arahatā sammāsambuddhena sandhāya bhāsitaṃ– ‘piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā’ti.

　　 “Taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, piyā te ahan”ti? “Evaṃ, mallike, piyā mesi tvan”ti. “Taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, mayhaṃ te vipariṇāmaññathābhāvā uppajjeyyuṃ sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā”ti? “Tuyhañhi me, mallike, vipariṇāmaññathābhāvā jīvitassapi siyā aññathattaṃ, kiṃ pana me na uppajjissanti sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā”ti? “Idaṃ kho taṃ, mahārāja, tena bhagavatā jānatā passatā arahatā sammāsambuddhena sandhāya bhāsitaṃ– ‘piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā’ti.

　　 “Taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, piyā te kāsikosalā”ti? “Evaṃ, mallike, piyā me kāsikosalā. Kāsikosalānaṃ, mallike, ānubhāvena kāsikacandanaṃ paccanubhoma, mālāgandhavilepanaṃ dhāremā”ti. “Taṃ kiṃ maññasi, mahārāja, kāsikosalānaṃ te vipariṇāmaññathābhāvā uppajjeyyuṃ sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā”ti? “Kāsikosalānañhi, mallike vipariṇāmaññathābhāvā jīvitassapi siyā aññathattaṃ, kiṃ pana me na uppajjissanti sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā”ti? “Idaṃ kho taṃ, mahārāja, tena bhagavatā jānatā passatā arahatā sammāsambuddhena sandhāya bhāsitaṃ– ‘piyajātikā sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā piyappabhavikā’”ti.

　　 “Acchariyaṃ, mallike, abbhutaṃ, mallike! Yāvañca so bhagavā paññāya ativijjha maññe passati. Ehi, mallike, ācamehī”ti. Atha kho rājā pasenadi kosalo uṭṭhāyāsanā ekaṃsaṃ uttarāsaṅgaṃ karitvā yena bhagavā tenañjaliṃ paṇāmetvā tikkhattuṃ udānaṃ udānesi– “Namo tassa bhagavato arahato sammāsambuddhassa, Namo tassa bhagavato arahato sammāsambuddhassa, Namo tassa bhagavato arahato sammāsambuddhassā”ti.

　　 Piyajātikasuttaṃ niṭṭhitaṃ sattamaṃ.